De strijd rondom dopen & het belang ervan.
De strijd rondom dopen & het belang ervan.
In de kerk van vandaag is ‘dopen’ een van de onderwerpen die nogal voor opschudding en verwarring kan zorgen. Tegelijkertijd is er ook een besef dat Dopen ook onderdeel is van de christelijke tradities. In de traditionele hoek is er veel ruimte voor de kinderdoop. Terwijl er in de evangelische hoek sterker gekeken wordt naar de volwassen doop. Als we eerlijk kijken naar de kerk geschiedenis komen we tot de conclusie dat ‘dopen’ ook voor veel mensen strijd en conflicten heeft veroorzaakt, doordat er op vele manieren naar dit onderwerp wordt gekeken.
Naast de conflicten die de doop in families kan veroorzaken, gaat er ook vaak een hele geestelijke strijd aan vooraf om uiteindelijk tot de keuze te komen om je te laten dopen.
Zoveel mensen ervaren twijfel, weerstand en stress rondom de keuze ‘om je te laten dopen’.
Het is belangrijk om daarom te focussen op “wat de doop nu eigenlijk is” en op welke manier gebeurde het in de bijbel. Kortom laten we eens kijken naar de bijbelse manier van Dopen.
Als Jezus zijn discipelen de opdracht geeft om de wereld in te gaan met het Evangelie.
Jezus draagt ze op om het evangelie overal te spreken, de mensen te dopen, en ze te onderwijzen in de weg van God. Dopen is dus een belangrijk onderdeel van de opdracht die Jezus aan zijn discipelen geeft. Om Jezus te volgen, om te reageren op de goede boodschap van ‘het koninkrijk van God’ moesten de mensen zich laten dopen. Dit is wat je in het hele nieuwe testament ziet gebeuren. Daar waar mensen geraakt werden door het evangelie, volgde ook de doop.
In de tijd van de bijbel, was het zo dat als de man van het gezin tot geloof kwam, dan werd het hele huishouden onder hem gedoopt. De ouderen werden gedoopt maar ook de kinderen. (Je werd dan gedoopt in het geloof van je ouders.) Het dopen en opdragen van onze kinderen is daarin ook een geweldige traditie die door de kerkgeschiedenis heen als een belangrijk onderdeel van ons geloof. Het was bedoelt om de eenheid te vieren met onze verbondenheid met het Evangelie waarin ze gingen geloven. Helaas is die eenheid veel meer een strijdblok geworden dan die ooit had mogen zijn.
De tactiek van de duivel
Een van de tactieken van de Duivel is om in het christendom verwarring en tweestrijd te creëren rondom de basis principes binnen in het geloof. Als we niet meer begrijpen wat Gods visie voor ons is, blijven we vaak het zelfde. Als we niet begrijpen welke autoriteit God ons geeft, blijft onze omgeving het zelfde. Als we de geestelijke wereld niet meer snappen, zullen we de strijd ook nooit begrijpen die dagelijks om ons heen plaats vindt. Een van de meest voorkomende manier die de Duivel gebruikt is ‘isoleren’. Dit doet hij op heel veel vlakken. Op dit moment zie je een maatschappij die vereenzaamt omdat mensen alleen nog maar met zichzelf bezig is. De regering is met zichzelf bezig, en de landen zijn met zichzelf bezig. Dat gaat ten kosten van de maatschappij, de wereld en het milieu. Dit is een te groot onderwerp om zo even snel te verwoorden. Maar het punt is wel degelijk actueel. Binnen de kerk probeert de duivel een aanval te doen op het Evangelie. Want als we werkelijk zouden snappen wat God ons geeft in Jezus dan moet de duisternis wijken.
De manier hoe de duivel het Evangelie aanvalt is door ons te laten focussen op fracties van het evangelie. Simpel gezegd, we focussen ons op kleine onderdelen van het evangelie in een isolement, maar missen de complete samenhang. We focussen ons op de Genade van God, de Liefde van God, of Jezus als Redder die ons wil vergeven. Allemaal mooie onderwerpen om bij stil te staan. Maar de duivel probeert ons te verblinden of juist te verwarren met andere thema’s dia ons dan als tegenstelling lijken. Vrezen des heren kan dat samen gaan met de liefde van God?. Kan de Genade van God ook samen gaan met volwassen worden in geloof, waarin je radicale keuzes moet maken om te breken met zonde? En de vergeving van Jezus, is zo groot dat alles toch mag en goed is? Helaas zijn veel van de hierboven genoemde verwarringen echt…. En hebben we het evangelie helemaal opgedeeld in onderwerpen. De doop is een onderdeel, Gods stem verstaan een onderdeel, net als wonderen en tekenen, de Gave van de geest, tongentaal enz.
Wat pijnlijk is dat we zoveel ruzie maken in onze kerk. We spelen vaak een grote rol in het plan van de boze doordat we maar gebrekkige kijk hebben op het evangelie kennen, samen met onze eigen gebroken staat als mensen. We zijn kwetsbaar voor macht en aandacht, we voelen ons persoonlijk aangevallen bij keuzes van anderen…
Heel veel mensen hebben pijnlijke momenten meegemaakt toen ze ervoeren dat God van hun vroeg om te kiezen voor de doop. De kerk wilde niet achter de volwassen doop staan, of ouders voelden zich afgewezen door hun kinderen, als die zich als volwassen wilde laten dopen. Mensen die de kerk zijn uitgezet door hun keuze rondom de doop. De Doop die juist voor eenheid zou moeten zorgen, zoveel kapot gemaakt heeft.
De Strijd rondom de Doop is echt.
Naast de conflicten die zich afspelen in sommige families door de doop en in sommige kerken, bestaat er ook veel verwarring over de noodzaak van de doop. Een van de meest voorkomende gedachte is, dat de doop een zichtbare uiting van je geloof is. Het is bijna hetzelfde als een geloofsbelijdenis die in de traditionele kerk gehouden wordt. Veel mensen in de traditionele kerk zijn opgegroeid met een kinderdoop, en rondt hun 18 jaar doen ze een geloofsbelijdenis om daarmee hun toewijding richting het geloof en de kerk te bevestigen. In de evangelische hoek worden kinderen vaak opgedragen en komt de doop pas als ze meer volwassen worden.
De doop is niet hetzelfde als een geloofsbelijdenis, het is zoveel meer dan simpel ondergaan in het water en dan opstaan als teken dat je gelooft. Het is zoveel rijker en groter dat de duivel ons graag bij deze keuze weg wil houden. Ik ken heel veel mensen die echt strijd hebben ervaren rondom de keuze voor de doop. Er zijn ook heel veel mensen die, ook al waren ze als kind gedoopt, ze toch door God getrokken werden om een volwassen doop te doen. Was de kinderdoop dan niet genoeg, God? Heel veel christenen missen het grote belang van de doop, als het alleen maar een uiting van het geloof blijft.
Wat gebeurt er werkelijk met de doop.
In de bijbel is dopen een automatische gevolg op bekering, en het past in een gezonde geestelijke wedergeboorte. De hele bijbel staat vol met mensen die tot geloof komen, zich bekeren van hun oude leven, en zich laten dopen. De bekeringen en doop zijn het gevolg dat mensen het evangelie horen, erdoor geraakt worden en erop willen reageren. Na de doop ontvangen de mensen in ‘de naam van Jezus’, de Heilige Geest in gebed.
Een mooi voorbeeld uit de bijbel waarin je dit mooi kunt zien staat beschreven in Handelingen 2:37-38 (Het Boek™)
37Toen de mensen dit hoorden (Petrus uitleg van het evangelie), werden ze diep in hun hart geraakt en vroegen aan Petrus en de andere apostelen: ‘Vrienden, wat moeten wij doen?’ 38Petrus antwoordde: ‘U moet zich bekeren tot God en u laten dopen in de naam van Jezus Christus, want dan worden uw zonden vergeven, en de Heilige Geest zal in u komen wonen.
Laten we deze tekst heel even in 4e hakken.
- Bekering/berouw is iets dat God in de mens doet en vaak weten ze niet eens dat de Heilige Geest in hun leven werkt om hen gereed te maken om Christus te ontvangen.
“1 Johannes 4:19, Johannes 16:8-11, 1 Korintiërs 12:3”
Op een gegeven moment wordt je geraakt door God, en je bekeerd je.
Hierin is belijden van zonde noodzakelijk, je hebt een verlosser/redder nodig je
begint te herkennen dat je Jezus nodig hebt als een keerpunt in je leven.
- Geloof in God: Je kunt alleen redding ontvangen als je je richt naar Jezus.
Hij is de hoop van onze verlossing
“Romeinen 10:9, Hebreeën 11:6; 1 Johannes 1:9
- Dopen is een logies gevolg op je bekering en geloof in Jezus.
Handelingen 2:38, Mattheüs 3:6, Galaten 3:26-27, 1 Petrus 3:21, Johannes 3:5,
Handelingen 22:16
(wat heel belangrijk is dat we verder kijken dan alleen een geloofsdaad. Het is een
handeling uit gehoorzaamheid die in de hemelse gewesten impact heeft. Je legt
je oude leven af, en staat op in Hem, met Hem.
- Vervuld met de Heilige Geest: is ook een automates gevolg op je belijdenis. Het gaat eigenlijk altijd gepaard met de doop. Er zijn 2 uitzondering in het nieuwe testament los van de evangeliën. Handl. 10, huis van Cornelius, en de bekering van Saulus Handl 9 daarin is de volgorde anders, eerst de geest daarna dopen. Verder is het altijd in deze volgorde. “Johannes 14:26; Johannes 15:26; Johannes 6:63; Romeinen 8:9,14,26;15:13”
De doop was nooit bedoelt om als een los element aanschouw te worden, of om als een theologische knelpunt te fungeren. Het hoorde thuis in de eerste simpel stappen in geloof die mensen namen in reactie op het evangelie van Jezus christus. En het is voor ons ook heel belangrijk om na te gaan of je zelf deze stappen in je leven kunt herkennen. Heb je een normale christelijke wedergeboorte meegemaakt? Heb jij echt een keuze voor Jezus gemaakt? Ben je gedoopt, in het begrip dat je Jezus liefde en vergeving nodig hebt in je leven. Dat je je oude leven wil afleggen, om zo met Jezus in een nieuwe leven weer op te staan? En heb je ervaren dat de Heilige Geest in je is komen wonen? Dit is cruciaal voor iedere christen om deze 4 dingen bewust in zijn eigen leven te ontvangen / mee te maken. Waarom dit belangrijk is? daarvoor heb je het hele plaatje nodig. Hierboven zijn de 4 punten wel even kort genoemd, maar ze vertellen nog niet helemaal de essentie…. “Waarom dit hoort bij een gezonde geestelijke wedergeboorte”
Wat gebeurt er allemaal bij de doop.
De doop is een van de krachtigste uitingen van geloofsgehoorzaamheid, die zichtbaar is in de huidige wereld en in de geestelijke wereld. We leggen ons oude leven af, bij het ondergaan in het water, en we staan met Hem op in het nieuwe leven. Dat is een handeling die alleen werkelijk te begrijpen is in geloof, tot stand komt door geloof, gebeurt met geloof. Waarom verwoordt ik het op deze manier? We kunnen in een bad met water stappen en met ons hoofd helemaal onderwater dompelen en toch niets ervaren. De doop heeft alles te maken met het verhaal van God. Zonder het geloof in God is het niet goed te begrijpen wat er werkelijk gebeurt, voor jezelf en voor de buitenwereld. Daarom is onwetendheid zo gevaarlijk rondom dit onderwerp. Je kunt toch ook wel zonder?….
Om de Doop goed te begrijpen moet je kijk naar het verhaal van de bijbel.
De bijbel begint met het scheppingsverhaal waarin God alles maakte. Alles was Goed en perfect. (het paradijs) Als kroon op de schepping maakt God de mens in zijn evenbeeld. (Gen 1:27) we mochten namens Hem regeren op de aarde, als Zijn kinderen. We waren zo bijzonder geschapen, verbonden met de Geestelijke wereld, en tegelijk levend op de aarde. We waren instaat om met God te wandelen, met Hem te praten, het was werkelijk goed wat God geschapen had. Dan krijg je in Genesis 3 het verhaal van de zondeval. De mens valt voor de verleiding van de boze en geeft de autoriteit van God weg aan de vijand. De satan heeft met zijn autoriteit invloed en gedeeltelijke macht over deze wereld, waardoor de mens in een strik van zonde en verval komt te leven. De eerste Adam komt onder een juk te leven van zonde, schuld, schaamte en nog meer ellende, die van generatie op generatie doorgegeven wordt. Hoewel de duivel listig is en een gedegen tegenstander, heeft God altijd het laatste woord. Gelijk als de mens valt in de zonde, komt God met een reddingsplan. (Gen 3:14-24) Dat reddingsplan wordt uitgewerkt in de verschillende verhalen van de bijbel.
In grote lijnen is dat het verhaal van Israel dat ven een kleine groep mensen een volk van God wordt. (Genesis tot Deuteronomium) Maar binnen in dat verhaal van Israel gaat het over aardsvaders. Dat zijn de stamvaders van het volk Israël: en in het begin van de Bijbel volg je een aantal mannen met meer focus. We volgen Noach, later Abraham, Isaak en Jakob, we volgend Jozef en voor een groot deel Mozes. Bij Noach komen we de eerste keer in aanraking met Water. Nog nooit had het geregend in de bijbel, tot op het moment dat we Noach tegenkomen. De mensheid maakt er een troep van, de zonde en gebrokenheid van de mens bereikt een hoogtepunt, dat God ervoor kiest om in te grijpen. Noach en zijn gezin moeten een ark bouwen, om aan het komende oordeel van God te ontsnappen. Noach was een rechtvaardig man die leefde in ontzag voor God en God wil hem sparen. Het water dat in dit verhaal voorkomt, “de Zondvloed” maakt deel uit van God manier om te oordelen en ook om opnieuw te beginnen. (Genesis 6-9)
Water staat ook vaak symbool voor de macht en het oordeel van God.
Dat principe komt je vaker tegen in de bijbel, Het water is een vorm van oordeel, en tegelijk een een startpunt van een nieuw begin. Een paar stamvaders later, komen we Mozes tegen die een heel leger van de Egyptenaren ziet verdrinken in de zee, waarin ze zelf net doorheen getrokken waren. De Egyptenaren verdronken in hun poging de plannen van God tegen te werken. Terwijl dit zelfde water een nieuw leven mogelijk maakt voor Israel die niet langer een slavenvolk is, maar eindelijk mag leren, wat het betekend om Gods volk te zijn. (Exodus 15).
Water heeft ook een sterke associatie met reiniging en wedergeboorte.
Dit wordt vooral zichtbaar in rituelen van het joden- en christendom. In het Oude Testament was het wassen met water een essentieel onderdeel van de ceremoniële reiniging (bijvoorbeeld in Leviticus 14:8-9). Dit staat voor het verwijderen van zonden en onzuiverheden. Het bijzondere van de ceremoniële wassingen in het oude testament, is dat het een menselijke handeling is, dat geestelijk doorwerkt.
Reinigen: Wassen met water symboliseerde het reinigen van het lichaam en de geest
van zonde en onreinheid, waardoor men zich kon naderen tot God.
Reinheid: Door het gebruik van water symboliseren de wassingen het reinigen van het lichaam en de geest en het wegnemen van zonden.
Heiliging: Water wordt gebruikt als symbool voor het afscheiden van het gewone en het toewijden aan God, een proces dat in de Bijbel wordt beschreven als heiliging.
In het Nieuwe Testament wordt de waterdoop geïntroduceerd door Johannes de Doper en later door Jezus zelf. Deze doop in water symboliseert de reiniging van de ziel en de wedergeboorte
in een nieuw leven in Christus (Matteüs 3:11; Romeinen 6:3-4). Het onderdompelen in water vertegenwoordigt het sterven aan de oude manier van leven en het opstaan tot een nieuw leven.
De gevolgen van het effect dat door het water heen gebeurt, verandert alles. En dat wordt in de bijbel echt pas duidelijk als je begrijpt wat het betekend dat je een nieuwe schepping bent geworden. Dat je met Hem bent opgestaan in een nieuw leven.
Galaten 3:27 U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed.
Kolossenzen 2:12 Toen u gedoopt werd bent u immers met Hem begraven, en met Hem bent u ook tot leven gewekt…
Romeinen 6:3 Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn? 4 Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat… ook wij in een nieuw leven zouden wandelen.
Johannes 3:5 Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als iemand niet geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk van God niet binnengaan.
De Bijbel zegt dat we door de doop één met Christus worden en opnieuw geboren worden. De Bijbel leert dat iedereen die niet gered is ‘in Adam’ is (Rom.5:12,14). Dit betekent dat we de geestelijke erfenis van onze voorvader Adam hebben gekregen, namelijk zonde, ongerechtigheid en dood. Als we gered worden zijn we echter niet meer ‘in Adam’ maar ‘in Christus’. Alle zegeningen van onze verlossing, zoals onze vergeving en rechtvaardiging, ontvangen we in Christus.
In Christus zijn we levend gemaakt (Ef. 2:1) vergeven (Ef. 4:32) en gerechtvaardigd (2 Kor. 5:21). De essentiële vraag is dus: hoe komen we in Christus? Het antwoord is: door de doop. Door de doop worden we één met het sterven en het opstaan van Christus. Door de wedergeboorte wordt onze geestelijke mens levend gemaakt, opnieuw geboren en wordt een nieuwe schepping (2 Kor. 5:17). Uiteraard gaat de waterdoop altijd samen met geloof en bekering, maar tegelijkertijd komt geloof en bekering in Handelingen niet voor zonder de waterdoop.
Een leuke artikel over het belang van de doop is hieronder vertaald vanuit een website: Waarin er een interview/podcast is met John Piper over de doop. Het stuk heeft een mooie samenvatting van alles wat hierboven geschreven is.
Waarom is de doop belangrijk?
Aan een grote bijbel leraar is ook eens de vraag gesteld, waarom de doop zo belangrijk is.
"Hallo, dominee John. Ik ben een relatief nieuwe gelovige die gered is door een zeer trouwe Bijbelprediking op mijn universiteitscampus. Ik ben inmiddels afgestudeerd en ben nu op zoek naar een huiskerk om lid van te worden. In alle gevallen is mij gevraagd of ik gedoopt ben. Dat ben ik niet. Ik moet het. En ik ben van plan het te doen. Maar ik vroeg me af of je aan een nieuwe gelovige zoals ik zou kunnen uitleggen waarom ik gedoopt moet worden? Wat het betekent? En waarom dit een essentiële stap voor mij is?"
Dank je wel, Matthew. Ik vind de vraag geweldig. Het is een eer om te proberen te antwoorden. Laat me beginnen met het lezen van een definitie van wat de doop is uit de geloofsbelijdenis van onze kerk. En dan zal ik proberen het uit te leggen.
Wij geloven dat de doop een verordening is [ik kom zo terug op dat woord verordening] waarmee degenen die zich bekeerd hebben en tot geloof zijn gekomen, hun verbondenheid met Christus in zijn dood en opstanding uitdrukken door ondergedompeld te worden in water in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Het is een teken van verbondenheid met het nieuwe volk van God, het ware Israël, en een symbool van begrafenis en reiniging, dat staat voor de dood van het oude leven van ongeloof en de zuivering van de vervuiling door de zonde.
Dat is een lange definitie, sorry. Maar het wordt duidelijker als we het stukje bij beetje bekijken.
1. De doop is een verordening van de Heer.
Ten eerste geloven we dat de doop een verordening van de Heer is. Wat we bedoelen
als we zeggen dat het een verordening is, dat betekend dat de Heer Jezus het als een opdracht aan ons gegeven heeft; Hij heeft het ingesteld. Het woord verordening komt van "Hij stelde het in". Hij plande het. En doordat Jezus ons deze opdracht heeft gegeven, is het een doorlopende handeling in geloof die we in de kerk nog steeds hanteren.
En het deel van de Bijbel waar dat staat, is Matteüs 28:19-20.
"Ga dan heen en maak discipelen," zei Jezus,"en doop hen." Jezus zei ons dit te doen
totdat Hij terugkomt. Hij gaat verder en zegt: "... hen dopend in de naam van de Vader en de
Zoon en de Heilige Geest... En zie, Ik ben met jullie altijd, tot aan de voleinding van de wereld." Dus zolang deze tijd nog duurt voordat Jezus terugkomt, moeten we discipelen voor Hem maken door te onderwijzen wat Hij ons geleerd heeft, en hen daarbij te dopen.
2.De doop drukt de eenheid met Christus uit.
Ten tweede geloven wij dat de doop de eenheid met Christus in zijn dood en
opstanding uitdrukt. En de duidelijkste leer hierover vinden we in Romeinen 6:3-4,
waar staat: "Weet u niet dat wij allen die gedoopt zijn in Christus Jezus, in zijn dood gedoopt zijn?" Dus je hoort daar het idee van eenheid. "Wij zijn dus met Hem begraven door de doop in de dood, opdat, zoals Christus uit de doden is opgewekt door de heerlijkheid van de Vader, ook wij in een nieuw leven zouden wandelen."
Nu, in de bredere context van Romeinen en de rest van het Nieuwe Testament, denk ik
dat het een vergissing zou zijn om te zeggen dat de waterdoop, het daadwerkelijke in het water gaan, het middel is om verenigd te worden met Christus. Ik denk dat het een
fout zou zijn om dat te zeggen. In Romeinen is het geloof in Jezus – geloof, het door de Heilige Geest gegeven vermogen om Christus lief te hebben, te vertrouwen en te koesteren. Het is geloof dat het middel is waardoor we verenigd worden met Christus en door Hem gerechtvaardigd worden. Maar wij tonen dit geloof, we geven dit geloof weer, we symboliseren het, met een daad van de doop. Geloof verenigt ons met Christus; de doop verbeeldt de vereniging met Christus.
Een analogie zou zoiets zijn als: Als je voor de dominee staat om te trouwen en je zegt: "Met deze ring trouw ik met jou", wat bedoel je dan? Als we dat zeggen, bedoelen we niet dat de ring, het omdoen van de ring, het huwelijk creëert, ons getrouwd maakt. Nee, nee, nee.
Het toont het verbond; het symboliseert het verbond. Maar het verbond, het feitelijke
huwelijksmoment, de gebeurtenis en de verbintenis, waren de verbondsbeloften die we elkaar in het huwelijk deden. Dat zou een vergelijking zijn tussen de geloften die geloof
in Christus zijn, en het aandoen van de ring die doop is.
Wanneer we op Christus vertrouwen, telt zijn dood als onze dood; zijn opstanding
geldt als onze opstanding. En dan, in de doop, beelden we op dramatische wijze uit wat er geestelijk gebeurde toen we Christus aannamen. Ons oude zelf van ongeloof,
rebellie en afgoderij stierf. En onze nieuwe identiteit, een persoon van geloof en
onderwerping en het koesteren van Christus, ontstond – en dat alles door geloof.
En dat is wat we belijden, en dat is wat we symboliseren wanneer we in het water gaan,
alsof we met Christus begraven worden, en er vervolgens weer uitkomen.
3.De doop vindt plaats door onderdompeling.
Dat is het derde punt – namelijk dat ik baptist ben. Als je het aan een ander soort
christen vraagt, zoals een presbyteriaan of een ander, zouden ze dit niet per se
zeggen. Ik geloof dat we mensen in water moeten onderdompelen. Dopen is een
onderdompeling, in tegenstelling tot het besprenkelen van het hoofd met water.
Romeinen 6 is mijn reden daarvoor, en er zijn er nog meer. Het beschrijft de uitbeelding van dood en begrafenis en opstanding door in het water af te dalen als in een graf, en
er vervolgens weer uit te komen.
"Wij zijn dus met Hem begraven door de doop in de dood, opdat ook wij, zoals Christus uit de doden is opgewekt, in een nieuw leven zouden wandelen" (Romeinen 6:4).
Maar het is niet alleen de beeldspraak die naar onderdompeling verwijst; het woord zelf doet dat ook. Het Griekse woord dopen betekent "onderdompelen" of "onderdompelen". Het betekent dat; het betekent niet "besprenkelen". En de meeste geleerden zijn het erover eens dat dit de manier is waarop de vroege kerk de doop uitvoerde, en dat besprenkeling later zijn intrede deed – misschien omdat het moeilijk was om voldoende water te vinden of het ergens op te vangen.
En er zijn andere aanwijzingen voor het feit dat onderdompeling
de manier was waarop ze het deden. Bijvoorbeeld, in Handelingen 8:38, toen
de Ethiopische eunuch christen werd terwijl hij op de terugreis was en met Filippus sprak, staat: "Zij daalden beiden het water in." De eunuch zei: "Kijk, daar is
water! Wat verhindert mij gedoopt te worden?" (Handelingen
8:36). En er staat niet dat Filippus naar beneden ging, een kruik water pakte en het over zijn hoofd goot. Er staat: "Zij daalden beiden het water in." Hetzelfde gebeurt in Johannes
3:23, waar de doop plaatsvindt "in Enon, bij Salim, omdat daar veel water was." Dus, om dit alles te zeggen, het derde punt is dit: de doop is een onderdompeling in water.
4. De doop gebeurt in de naam van de drie-enige God.
Ten vierde betekent de doop dit onderdompelen in de naam van de Vader en
de Zoon en de Heilige Geest. Matteüs 28:19: "Ga... maak discipelen... doop hen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest." Dit betekent dat niet zomaar een onderdompeling een doop is - net zoals duiken in een zwembad geen doop is. Er is een heilige oproep aan God de Vader, God de Zoon, God de Heilige Geest om aanwezig te zijn bij deze handeling en de uitbeelding waar en echt te maken in wat het zegt over het verlossingswerk.
Er is geen verlossing zonder de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, de
Drie-eenheid, één God in drie personen. Wanneer we hun naam aanroepen - Vader,
Zoon en Heilige Geest - zijn we afhankelijk van hen, allemaal. En we
eren hen. En wij zeggen dat deze doop door hen en voor hen is.
5. De doop bewijst geloof.
Ten vijfde is de doop een uiting van geloof, en daarom alleen voor gelovigen. Daarom dopen we geen baby's die niet kunnen geloven. En laat me je één vers geven waarom je serieus moet overwegen dat het alleen voor gelovigen is, en dat het een uiting van geloof is. Toen ik in Duitsland studeerde met alleen maar lutheranen – in al mijn lessen was ik de enige baptist – aan de Universiteit van München, gingen we op retraite en spraken we over de doop, en ze draaiden zich allemaal naar me toe en zeiden: "Dus, waarom doop je geen baby's?"
En ik nam ze mee naar Kolossenzen 2:12. En ik zal je vertellen wat ze zeiden, maar hier is
het vers: "U bent met Hem begraven in de doop, waarin u ook met Hem bent
opgewekt door het geloof..." Heb je dat nu begrepen? Begrafenis en opstanding in de doop, het symbool van de doop daar, het symbool van begrafenis en opstanding in de doop, is "door geloof in de krachtige werking van God, die Hem uit de dood heeft opgewekt." En de professor, die ook luthers was, zei: "Nou, ik denk dat je gelijk hebt in de manier waarop je dat vers interpreteert. Maar het vers gaat niet over gezinnen; het gaat over evangelisatie."
Ik waardeerde die concessie. Maar mijn punt was dit: ik denk dat er hier een principe wordt genoemd dat alle gevallen dekt. Dat is wat de doop is. Het is een demonstratie van de begrafenis en opstanding met Jezus, die door geloof plaatsvond. En daarom zouden we het alleen moeten doen aan hen die kunnen geloven.
Verenigd met het Lichaam van Christus
Dus de doop is erg belangrijk. Het werd onvoorwaardelijk geboden en verordend door de Heer Jezus totdat Hij komt. Het werd universeel beoefend en beheerd door christenen in de vroege kerk, en dat is door de eeuwen heen zo gebleven. Paulus nam het als vanzelfsprekend aan; er zijn geen ongedoopte christenen in het Nieuwe Testament. En het was op unieke wijze verbonden met bekering als een onherhaalbare uiting van reddend geloof. We worden maar één keer gerechtvaardigd; we sterven maar en zijn één keer en voor altijd verenigd met Christus.
En nog een laatste opmerking: het was nauw verbonden met lidmaatschap van een plaatselijke
kerk. In de opvatting van de apostelen betekende verenigd zijn met Christus door geloof door
de doop, verenigd zijn met het lichaam van Christus. En plaatselijke kerken zijn de
manifestaties van het universele lichaam van Christus. Christen zijn is daarom behoren tot een plaatselijke kerk. Het is juist en passend dat je tot een kerk behoort.
De doop was geen leuk hoogtepunt van strand-evangelisatie, waarbij iedereen zijn
eigen weg ging zonder enige verwijzing naar de kerk. De doop was een heilige
uiting van geloof, een geloof dat je verenigt met Christus en zijn volk – een
bepaald volk, in een bepaalde kerk, waar je kon worden opgevoed en
verantwoordelijk werd gehouden, zoals het Nieuwe Testament leert.
